O „wczesnej emeryturze” mówi się wtedy, gdy ktoś pobiera emeryturę przed osiągnięciem planowanego wieku emerytalnego. To, kiedy możesz ubiegać się o wcześniejszą emeryturę, zależy od roku urodzenia, poprzedniego okresu ubezpieczenia i innych czynników. Najczęstsze są następujące dwa przypadki:

• Ubieganie się o wcześniejszą emeryturę, jako „osoba szczególnie długo ubezpieczona”: Każdy, kto ma ubezpieczenie emerytalne przez 45 lat, jest uważany za osobę szczególnie długoterminowo ubezpieczoną. W takim przypadku istnieje możliwość przejścia na emeryturę w wieku 63 lub 65 lat (rok urodzenia po 1964) bez potrąceń.

• Ubieganie się o wcześniejszą emeryturę, jako „osoba ubezpieczona długoterminowo”: osoby długotrwale ubezpieczone muszą mieć ubezpieczenie emerytalne przez co najmniej 35 lat. Możesz przejść na emeryturę w wieku 63 lub 65 lat (w zależności od roku urodzenia), ale musisz zaakceptować potrącenia w wysokości 0,3% miesięcznie (lub do 3,6% za cały rok).

Poza tym

Potrącenia, które są potrącane z wypłat emerytury z tytułu wcześniejszej emerytury obowiązują do końca życia. Są one, zatem odliczane również po osiągnięciu faktycznego wieku emerytalnego. Ponadto wcześni emeryci mogą zarabiać tylko do 6300 euro rocznie bez obniżenia ich emerytury.

Każdy, kto posiada ubezpieczenie emerytalne krócej niż 35 lat, zazwyczaj otrzymuje emeryturę dopiero w wieku 65 lub 67 lat.

Osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności, w co najmniej 50%, które urodziły się po 1964 roku, mogą przejść na wcześniejszą emeryturę w wieku 65 lat bez konieczności dokonywania jakichkolwiek potrąceń. Możliwe jest również przejście na wcześniejszą emeryturę w wieku 63 lat, ale potem ze zwykłymi potrąceniami 0,3% za każdy wcześniejszy miesiąc.

W wielu przypadkach z powodu choroby występuje się o wcześniejszą emeryturę. Najczęściej takie prośby są składane na tle depresji lub innych chorób psychicznych. W tych przypadkach słusznie mówi się nie o wcześniejszej emeryturze, ale o rencie. Mają do nich zastosowanie inne przepisy.